[2] 5. "Perkusiści są seksowni"

~Cher

-Może byś tak ruszyła ten wielki tyłek i wstała na śniadanie? - ze snu wyrwał mnie głos Louis'a.
 

-Niestety nie jestem posiadaczką wielkiego tyłka... Nie wiem, czy masz świadomość tego, że właśnie zmniejszyłeś moją samoocenę - mruknęłam przeciągając się
 

-Cher, nie chciałem! Wybaczysz mi? Wybaczysz? - teatralnie zapłakał
 

-Tylko jeśli zabierzecie mnie na ten koncert Room 94.
 

-Oczywiście!
 

-I jeszcze jak mi podasz szlafrok z łazienki.
 

Lou pobiegł do łazienki i wrócił z moim fioletowym szlafrokiem.
 

-Bóg zapłać - powiedziałam i zeszłam z łóżka. Nie przewidziałam, że autobus będzie skręcać.

Z łoskotem upadłam na podłogę.
 

-Cholera jasna! - krzyknęłam.
 

-Co tam się stało? - odkrzyknął Liam z kuchni.
 

-Fajnie, że tak sobie stoisz, Louis'ie Tomlinson'ie - zwróciłam się do blondyna stojącego obok mnie.
 

-Sorki - zaśmiał się i pomógł mi wstać.
 

Ruszyliśmy w stronę kuchni.
 

-Hejka, chłopaki - powiedziałam i usiadłam obok Liam'a na kanapie.
 

-Cześć, Cherry - powiedzieli
 

-Gdzie Nialler? - zapytałam
 

-Odsypia - odpowiedział Zayn
 

-Niby po czym? - zaśmiał się Harry
 

-No wiesz... - Louis śmiesznie poruszył brwiami
 

-Jesteś żałosny... Dorośnij, chłopczyku - mruknęłam
 

-No właśnie - poparł mnie Liam, chociaż zrobił to tylko, żeby bardziej mnie zezłościć.
 

-Zawsze chciałam mieć starszych braci, a teraz mam ich aż pięciu - zaśmiałam się.
 

-Niall! Rusz się, ty leniu patentowany! Nic, tylko byś całe dnie leżał w łóżku! - krzyknął Louis
 

-To może ja go obudzę - powiedziałam i wstałam z kanapy.
 

W chwilę znalazłam się przy jego łóżku.

 

-Niall, wstawaj - szepnęłam, bawiąc się kosmykiem jego tlenionych włosów. Niall nawet nie drgnął.

Złożyłam na jego ustach delikatny pocałunek. Poczułam, jak się uśmiecha.
 

-Cherry - przeciągnął się i usiadł na materacu. Spojrzał na mnie.
 

-Wiesz, tak cholernie mnie denerwujesz - westchnęłam
 

-Dlaczego?
 

-Twoje oczy - dałam mu krótką odpowiedź
 

-Nie podobają ci się? - zapytał urażony
 

-Wręcz przeciwnie. Są zbyt piękne. Nie to co moje, brązowe. Oddaj mi swoje - popatrzyłam na Niall'a błagającym spojrzeniem

-A ja chcę mieć takie jak ty, czekoladowe, tajemnicze - pocałował mnie lekko

                                 ***

-I jak wyglądam? - zapytałam chłopaków

-Rockowo - odpowiedział Liam

Byłam gotowa na koncert.

-Cher na luzie, coś nowego - powiedział Zayn.

 

(Długo siedziałam przy tej stylizacji, przepraszam za słabą jakość)


Pokazałam mu język.

-No co? Nie moja wina, że zawsze jesteś taka poważna - dodał

-Zayn, ona chyba ciebie nie lubi, bo przy mnie śmieje się jak... - Liam chciał coś dodać, ale przyciszyłam go spojrzeniem

-Wcale nie! Jestem b a r d z o wyluzowana - chciałam wyglądać przekonująco, ale wybuchłam śmiechem.

Wiecie, dostałam ataku głupawki.

Więc kiedy tylko tourbus się zatrzymał, chłopcy musieli mnie wpakować - wręcz siłą - do samochodu, którym mieliśmy jechać na koncert Room 94.

A co do Room 94, to wcale nie znałam ich muzyki. Obili mi się o słuch, ale oczekiwałam jakiś czterdziestolatków.
Troszkę się pomyliłam.

-Cher, zamknij się, mam cię dosyć! - krzyknął Harry. Wszystkich denerwowały już moje salwy śmiechu.

-Okej, okej... - trochę się uspokoiłam, ale nadal śmiałam się pod nosem

-Już jesteśmy - odezwał się kierowca.

Szybko wyszliśmy z samochodu. Eskortowali nas ochroniarze. Weszliśmy do pomieszczenia gdzie miał odbyć się koncert. Nasze miejsca były odgrodzone żółtymi bramkami. 

Chłopcy wytłumaczyli mi wszystko. Jak się okazało członkowie z Room 94 to wcale nie starcy, tylko młodzi chłopcy. Kieran Lemon to gitara i śpiew, Sean Lemon to gitara, Dean Lemon perkusja, a Kit Tanton to bas. 

-Perkusiści są seksowni - zaśmiałam się

-A gitarzyści? - zapytał Niall 

-Tylko niektórzy - szepnęłam mu do ucha. Uśmiechnął się, więc podążyłam jego śladem.

                                    ***

Koncert był świetny. Nie pamiętam kiedy ostatnio czułam się tak wyluzowana. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłam sobą.

Po koncercie udaliśmy się na backstage. 

Czekali tam na nas chłopcy z Room 94, przekąski i alkohol.

Chłopcy się już znali.

-A kim jest ta piękna pani? - zapytał, najprawdopodobniej Kit.

-Jestem Cher - odpowiedziałam zawstydzona

Przywitałam się ze wszystkimi i w końcu usiedliśmy.

-Więc skąd jesteście? - zapytałam

-Z północnego Londynu - odparł Sean

-Jesteście w trasie? - zapytałam, popijając drinka.

-Tak! Następny przystanek, Poznań! - krzyknęli radośnie Kit i Dean.

Drink stanął mi w przełyku.

-Gdzie?- zapytałam

-W Poznaniu, Polska - Kieran popatrzył na mnie jak na idiotkę.

-Niesamowicie! - podskoczyłam na kanapie.

-Śpieszy ci się do Polski? - zapytał Dean

-Owszem. Urodziłam się tam - odparłam dumnie

-Wow, zazdroszczę - odpowiedział.

                                    ***

~Niall

Przepraszam, czy Cher mnie nie widzi? Woli gadać z tym umięśnionym Dean'em. Cały czas się śmieje z jego żartów. Sorry, ale to JA jestem jej chłopakiem!

______________________________________________

Witajcie! 

Wiem, czekaliście straaaaasznie długo, przepraszam. Rozdział byłby opublikowany już jakieś dwa tygodnie temu, ale skasował się i dosłownie rwałam sobie włosy z głowy. Byłam wścieeeekłaaaaa!!! Przepraszam, rozdział jest słaby. Ostatnio mam tyle nauki, że nie wyrabiam. Wena odeszła gdzieś, bardzo daleko.

Zostawiajcie komentarze, co się wam podoba w rozdziale?

Mi - niezbyt wiele.

Pozdrawiam

~Mint Candy