3. "To na sto procent będzie pingwin"

~Cher

Z naszej rozmowy wyrwał nas dźwięk otwieranych drzwi.
-No mówię ci!  To będzie słoń! -powiedział ktoś
-Nie! To na sto procent będzie pingwin! - powiedział następny
-A może Paul nas wrobił? - odezwał się kolejny chłopak.
To oni pomyślałam.
-Dajcie spo... - krzyknął chłopak wchodząc do kuchni. Na mój widok, urwał w połowie zdania. To był Liam. Za nim reszta chłopaków wpadła do kuchni.
-Co to ma niby być? - zapytał Zayn
-Nie wiem, ale mi się podoba - poruszał śmiesznie brwiami Louis.
-Jestem Cher. To ja będę szóstym członkiem One Direction - powiedziałam niepewnie. Na moje słowa chłopcom opadła szczęka. Nie dziwię im się - Paul wam nic nie powiedział?
-Powiedział że ma dla nas niespodziankę, ale nie że aż taką - podrapał się po głowie Harry
-Nie wieżycie mi? - spytałam
-Niezbyt... - odpowiedział Niall.
W tej chwili Zayn dostał sms'a.
-To od Paula. Mówi, że Cher będzie naszą nową przyjaciółką - przeczytał na głos wiadomość, i popatrzył na resztę chłopców. Jakby telepatycznie się porozumieli, podeszli do mnie i zrobili miśka. Wszyscy, tylko nie Niall.
-Witamy w naszej rodzinie ślicznotko - rzucił Liam
-Nie będzie łatwo - dodał Lou
-Niall, chodź tutaj! - pogonił go Hazza
-Pff... Wy na to idziecie? To jest nienormalne! Ona zniszczy naszą przyjaźń! - krzyknął blondyn
-Też miałam taki scenariusz w głowie - nie ździwiła mnie reakcja blondyna - idę na górę, nie chcę mieć gości - odszedł.
-Nie martw się nim, przejdzie mu - pocieszył mnie Zayn
-Mam nadzieję.
-Opowiedz nam coś o sobie! - zaproponował Liam
-Hm... Ale co? Możecie mnie kojarzyć z X Factora. Wzięłam w nim udział rok po was. Doszłam do finału, ale odpadłam zajmując czwarte miejsce. Dotąd mieszkałam w centrum Londynu. Sama. Pochodzę ze wsi, właściwie miasteczka, Józefowa w Polsce. Ale tylko się tam urodziłam. Pięć lat mieszkałam w Warszawie, a potem przeprowadziłam się z mamą do Londynu. Mama wyjechała kiedyś w delegację do Brighton, i zaginęła. Dotąd nie udało się jej znaleźć - spuściłam głowę
-A tata? - zapytał Harry
-Tata? Tata siedzi w więzieniu. Kiedyś bardzo krzywdził kilka osób, i tak to się potoczyło... - przypomniało mi się moje dzieciństwo...

-Chloé! Chodź tu do jasnej cholery! - krzyczał czterdziestolatek rozłożony na kanapie.
-Tak kotku? - podeszła do niego drobna kobieta z kuchenną ściereczką w ręce.
-Przynieś mi piwo.
-Ale nie ma piwa kochanie...
-To na co jeszcze czekasz? Wypier*alaj po browar! - ryknął a kobieta się skuliła
-Nie... - szepnęła kobieta
-Co powiedziałaś?
-Nie - powiedzia bardziej stanowczo
-Hahaha! Ty mi się stawiasz? - ryknął i chciał uderzyć kobietę, gdy do pokoju weszła mała dziewczynka z pluszowym misiem w ręku.
-Mamusiu? Co się dzieje? - zapytała podchodząc do mamy
-Nic kotku, idź spać - powiedziała. Dziewczynka jej posłuchała, i wróciła do swojego pokoju. W tek samej chwili, mężczyzna uderzył kobietę w twarz tak, że z jej wargi trysnęła krew.
-Nie będziesz się do mnie zwracać takim tonem, szmato! Jesteś nikim! - krzyczał i bił bezbronną kobietę. Mała dziewczynka przyglądała się całemu zajściu, nie wiedząc, o co chodzi...

-Ej, Cher... Wszystko w porządku? - zapytała mnie Kat. Cały czas tam była.
-Um... Tak tylko... Przepraszam, muszę na chwilę zostać sama - powiedziałam i wybiegłam z kuchni. Pobiegłam na samą górę. Otworzyłam któreś ze drzwi, i weszłam do jakiegoś pokoju. Oparłam się plecami i drzwi, i zsunęłam się na podłogę. Tępo patrzyłam przed siebię, kiedy łzy spływały po moich policzkach.
-Jak on mógł nam to zrobić? - szepnęłm do siebie. Nienawidziłam mojego ojca. Żałowałam, że nie może siedzieć w pierdlu do końca życia. Żałowałam każdej chwili, od kiedy popadł w długi i stał się piepszonym alkocholikiem. Nic dla mnie nie znaczył. To, jak mnie skrzywdził pewnego dnia, nie chce wymazać mi się z pamięci.
-Kto zrobił co? - z przemyśleń wyrwał mnie blondyn, który kucał obok mnie.
-Co ty tu robisz? - zapytałam ocierając swoje opuchnięte od płaczu policzki.
-Raczej co ty tu robisz. To jest mój pokój - uśmiechnął się i podał mi rękę, żeby pomóc mi wstać.
-Um... Przepraszam. No to... Ja już sobię pujdę - oznajmiłam i gdy miałam wyjść, Niall złapał mnie za nadgarstek.
-Przepraszam że tak zareagowałem. Choć nadal myślę, że lepiej będzie jak stąd odejdziesz - powiedział a ja wyrwałam się z jego uścisku i poszłam do mojego pokoju. Gdy znalazłam się w nim, usiadłam za toaletką i zaczęłam poprawiać makijaż, który rozmył mi się przez łzy. Wyglądałam okropnie. Po paru chwilach byłam jal nowa. Prawie jak nowa. Ponownie zeszłam na dół i zastałam tam chłopców.
-Zapraszamy cię dzisiaj na ognisko. Wieczorem - powiedział Hazza
-Miło z waszej strony, ale... Ja chyba się wycofuję - westchnęłam
-C-co? Co ci nagadał ten Niall? JA MU POKAŻĘ! - krzyknął Louis
-Żarcik! Mam was! - zaśmiałam się. Lecz w głebi duszy nie byłam pewna, czy dobrze postępuję - sory chłopcy, ale nie zjadłam śniadania - wzruszyłam ramionami i poszłam do kuchni. Zrobiłam sobię kilka kanapek i szybko je zjadłam. Gdy wychodziłam z jadalni, kątem oka zobaczyłam Harrego flirtującego z Kat.
Zaśmiałam się, wzięłam tabletki, które wzięłam już wcześniej z pokoju, zażyłam je i wyszłam na świeże powietrze. Poszłam do ogrodu i usiadłam na jednej z ławek, rozkoszując się ciepłym powiewem wiatru. Zamknęłam oczy, i pomyślałam o Niallu... Zaczęłam myśleć o tym, co do mnie powiedział, a wywnioskowałam że jest bezczelny. Może i dziwny wniosek, co nie?
Wróciłam do domu i z niecierpliwością czekałam na wieczór.
                                    ***
-Jak chcecie spędzić życie w przyszłości? - zapytał Zayn gdy siedzieliśmy przy ciepłym ognisku. Nawet Horan się pojawił. Jak miło.
-Ja będę miał żonę, i dzieci. Będę mieszkał w niedużym domu - powiedział Liam
-Ja tak samo - powiedzieli Zayn, Louis i Harry.
-A ty Niall? - zapytali
-Chcę mieć dziewczynę, która będzie piękna, będzie mnie kochać, i nie poleci na moją kasę i to, że jestem sławny - powiedział - A Cher?
-Ja? - zamyśliłam się - od dziecka mażyłam o domu, który będzie miał ogród, a za nim wielką łąkę, na której będzie stał wielki dąb. Do tego dębu będzie przywiązana chuśtawka. Codziennie będę na niej siadać i podziwiać zachód słońca - powiedziałam - i chę mieć kochającego mnie mężczyznę, który zawsze mnie obroni, i będzie przymnie na dobre, i na złe - spojrzałam na Nialla.
-Ej Cher, skoro masz z nami być w zespole, to musimy usłyszeć jak śpiewasz - powiedział Hazza
-Tylko co?
-To co zna Niall? - zaproponował Lou
-Last first kiss? - powiedział blondyn
-Okej - odpowiedziałam
Po chwili Horan zaczął przygrywać na swojej gitarze.
Baby tell me what to change?
I'm afriad, you'll run away
If i tell you, what i've wanted to tell you
Pamiętałam tylko to z całej piosenki.
-Niall? Cher? Jest coś, o czym my nie wiemy? - zapytał nas Liam
-Raczej nie - odpowiedziałam patrząc pogardliwie na Nialla - do dobra chłopcy, czas się zbierać. Jest już puźno - wstałam z mojego miejsca. Wszyscy zrobili to samo. Louis i Harry zostali, żeby zgasić ognisko. Pojechaliśmy z resztą chłopców tą samą windą i rozeszliśmy się - ja, Liam i Zayn na drugie a Niall (najwidoczniej mieszkał tam z Harrym) na trzecie piętro. Pożegnałam chłopców i weszłam do mojego pokoju. Klapnęłam na łóżku i sama nie wiem kiedy zasnęłam.

__________________________________________

3 rozdział za nami! Mam nadzieję, że się podobał :3 Liczę, że skomemtujecie Sisters! :)

~Mint Candy